STRONA
GŁÓWNA
Sutanna umoczona we krwi
Stanisław Woczeja
przedruk ze strony
TOWARZYSTWA MIŁOŚNIKÓW LWOWA i KRESÓW POŁUDNIOWO - WSCHODNICH
Oddział KĘDZIERZYN-KOŻLE ul.Skarbowa 10
Wstęp
Artykuł „Sutanna umaczana we krwi” jest zbiorem
cytatów z książek różnych autorów (w małym stopniu
zmienionych) przedstawiających zachowanie duchowieństwa ukraińskiego w
stosunku do Polaków zamieszkujących Wołyń i Małopolskę Wschodnią
w czasie II RP. W oparciu o posiadany przeze mnie zbiór książek
poruszających problemy polsko – ukraińskie starałem się
przedstawić różne zachowania duchowieństwa ukraińskiego na
dawnych kresach południowo - wschodnich II RP. Najczęstszą jednak
reakcją duchowieństwa, która nieodłącznie towarzyszyła
odbywającym się mordom dokonywanym przez SB - OUN i UPA, oraz przez
inne organizacje nacjonalistyczne na Polakach, była milcząca zgoda. Być
może jedną z przyczyn była troska o własne bezpieczeństwo. Część
duchowieństwa grecko – katolickiego i część prawosławnego
była zaangażowana w kształtowanie nienawiści Ukraińców do
Polaków (swoich sąsiadów)którzy zamieszkiwali te
same ziemie co Ukraińcy. Niekiedy duchowieństwo ukraińskie występowało
czynnie w dokonywanych zbrodniach na Polakach, zdarzało się że
wręcz nimi kierowało i w nich uczestniczyło. Były przypadki
uczestnictwa w mordach na Polakach dzieci duchownych ukraińskich.
Nieliczną grupę stanowili duchowni ukraińscy, którzy
sprzeciwiali się mordom na Polakach w kazaniach jak też w sposób
czynny pomagali Polakom w przetrwaniu eksterminacji prowadzonej przez
Ukraińców na ludności polskiej. Często duchowni ci
nierzadko wraz z rodzinami zostali zamordowani w sposób
wyjątkowo okrutny, przez co nacjonaliści ukraińscy starali się
zastraszyć duchowieństwo ukraińskie i zmusić do zaniechania
jakiejkolwiek pomocy (w tym duchowej) mordowanym Polakom. W
opinii ocalałych Polaków wywodzących się z Wołynia i Małopolski
Wschodniej jak również ich rodzin, postawa duchowieństwa
ukraińskiego, w tym szczególnie greckokatolickiego sprzyjała
postępowaniu nacjonalistów ukraińskich związanych z OUN –
UPA i z pozostałych organizacji nacjonalistycznych przyczyniła się do
realizacji niczym nieskrępowanych planów
nacjonalistów ukraińskich poprzez usunięcie (wymordowanie)
Polaków i innych narodów, jak również usunięcie
Ukraińców myślących inaczej niż banderowcy.
Banderowcy praktycznie nie liczyli się z nikim i niczym, najważniejszym
ich celem realizowanym w sposób bezwzględny i wyjątkowo okrutny
było stworzenie Ukrainy zgodnie z ich ideami. Wszyscy inni,
którzy nie podzielali ich poglądów byli ich wrogami i
należało ich zniszczyć. Ofiarami realizacji ich idei były tysiące ofiar
(w tym Ukraińców) ginęli za to, że myśleli inaczej niż
nacjonaliści z OUN – UPA. Polacy wywodzący się z dawnych
kresów południowo –wschodnich II Rzeczpospolitej są
przekonani, że za rozlew polskiej krwi i innych narodów
zamieszkujących te ziemie ponosi winę także duchowieństwo ukraińskie i
jego ręce są też splamione krwią Polaków. Wskazują oni, że samo
duchowieństwo nie przestrzegało zasad głoszonych przez kościół
greckokatolicki, czy też prawosławny i nie podejmowało kroków w
celu powstrzymania swych wiernych od dokonywania mordów na
ludności polskiej, ukraińskiej i na innych narodach, a w
niektórych przypadkach wręcz je usprawiedliwiało. Zdarzały się
też przypadki nawoływania do mordów.
Duchowieństwo ukraińskie a sprawa OUN – UPA
Nacjonalizm ukraiński powstał w Galicji, a więc tam, gdzie dominowała
cerkiew grekokatolicka. Po 1918r. po pokoju brzeskim nastąpił
wzrost agitacji antypolskiej duchowieństwa „ukraińskiego”
odezwy kapłanów „Ukraińskich” nawołujący ten lud do
barbarzyńskich gwałtów trybunałami agitacyjnymi na duszpasterzy
„ukraińskich” były z reguły cerkiewne ambony.
Wg. Z. Koniecznego dużą rolę na wzrost świadomości narodowej
Ukraińców miała wojna polsko- ukraińska w 1918/1919r. prawie
cały kler ruski szedł jakby zwartą ławą przeciwko ludności łacińsko
– polskiej. Już wtedy pojawiły się nawoływania księży
greckokatolickich w Grochowcach i Cisowej do rzezi Polaków. Już
wtedy dokonywano mordów ludności cywilnej i jeńców
wojennych, prześladowano księży rzymskokatolickich, więziono bez
podstaw ludność cywilną i inteligencję polską. Profanowano kościoły.
Nienawiść „Ukraińców” do Polaków we
wschodniej Małopolsce to w znacznej mierze owoce pracy przeważnej
części duchowieństwa ruskiego.
Wasyl Iwaniszyn pisze, że bezspornym faktem jest iż „OUN była
dzieckiem grekokatolickiej cerkwi ale dzieckiem, któremu było za
ciasno w ramach polityki metropolity”.
Inny Ukrainiec prof. Witalij Masłowśkyj z Lwowa twierdzi
„Hierarchowie greckokatolickiej cerkwi na czele z metropolitą A.
Szeptyckim aprobują działalność OUN – Banderowców”.
„Duchowni cerkwi greckokatolickiej, poza nielicznymi
wyjątkami nie znaleźli się na wysokości wymaganego zadania. Nie
wyłączam z tego zarzutu metropolity Szeptyckiego, ani
późniejszego kardynała Slipyja. Księża greckokatoliccy łatwo
zapominali o swoich obowiązkach chrześcijańskich, a nawet stawali na
czele oddziałów rezunów.”
Wiktor Poliszczuk twierdzi – Powiem tylko, że gdyby wierni
prawosławni i greckokatoliccy przestrzegali nauk Chrystusa zawartych w
Nowym Testamencie, to by nie doszło do tragedii w postaci zbrodni
ludobójstwa „Powtórzę tylko, że nie powstrzymały
one swych wiernych od dokonywania mordów na ludności polskiej i
ukraińskiej, a niektórych przypadkach popi prawosławni i
greckokatoliccy sprzyjali im, usprawiedliwiając je, a były też
przypadki nawoływania do mordów”.
Nie było więc jasnego, zdecydowanego wyraźnego sprzeciwu cerkwi
prawosławnej ani cerkwi greckokatolickiej co do mordowania ludności
polskiej Wołynia, a w 1944r. w Halicji.
Cerkiew greckokatolicka mogła wiele uczynić w sprawie pojednania obu
narodów i w sprawie rozładowania nacjonalistycznych i
faszystowskich nastrojów w Małopolsce Wschodniej. Zachowanie
księży greckokatolickich miało wpływ na postępowanie
banderowców, którzy likwidowali duchownych
sprzeciwiających się akcji.
Banderowcy bowiem nie liczyli się z nikim i niczym, gdy tylko uznali,
że istnieje zagrożenie dla ich sprawy. Dlatego na swoje sumienie wzięli
śmierć ponad 50 kapłanów polskich i 2 biskupów
prawosławnych z Wołynia.
Jak uważa Aleksander Korman, istotną siła napędową eskalacji
ludobójstwa ludności polskiej stanowiło wielu księży unickich
cerkwi greckokatolickiej – którzy udzielali
błogosławieństwa członkom bojówek OUN –UPA udającym się na
rzeź, odprawiali nabożeństwa dziękczynne po zbrodni, święcili narzędzia
mordu, oddawali dla użytku dla bojówek z OUN – UPA
pomieszczenia na plebaniach przycerkiewnych. Szantażowali wiernych, że
nie dostaną rozgrzeszenia jeśli nie będą „rizaty Lachiw”.
Zasiadali w sądach rewolucyjnych i skazywali Polaków na śmierć.
Duchowni grekokatoliccy i prawosławni, którzy nawoływali
wiernych do „wyrywania kąkolu z pszenicy” w
podtekście przez kąkol rozumieli Polaków, których trzeba
oddzielić (wyrwać i spalić)od pszenicy, czyli Ukraińców.
Toteż zdarzało się, że Ukraińcy powoływali się nawet na Biblię dla
wytłumaczenia konieczności wymordowania Polaków. Głosili hasła
„wyrzucenia warszawskiego śmiecia z ukraińskich
podwórek”, oraz wzywali „do oczyszczenia naszej
ukraińskiej ziemi” a później już głosili wprost: Rizaty
Lachiw.
Działalność ukraińskich nacjonalistów cieszyła się dużym
poparciem kleru greckokatolickiego, który udzielał im swego
wsparcia i to nie tylko duchowego. To kler nawoływało wszelkich
działań, które zmierzają i mogą przyczynić się do powstania
samodzielnego państwa ukraińskiego, w tym też nawoływano do nienawiści
przeciwko Polakom.
Według autorów Wiesława Siemaszko, Ewy Siemaszko (o czym pisze
też Edward Prus) niekiedy podżegając do zbrodni duchowieństwo
ukraińskie czyniło to wraz z poświęceniem siekier, noży, wideł i innych
narzędzi w celu bezgrzesznego mordowania, bo narzędzia są
poświęcone. Ci duchowni ukraińscy, którzy w myśl zasad moralnych
i religijnych odmawiali święcenia narzędzi mordu, przeważnie ginęli z
rąk swoich rodaków upowców. Częstokroć wraz z
poświęceniem w cerkwiach noży i innych przedmiotów służących do
zabijania Polaków, święcono również bochenki chleba,
służące jako wici do rzezi polskich współmieszkańców,
przenosząc sztafetowo z wioski do wioski przez tzw. pielgrzymów.
Podczas uroczystości święcenia odczytywano list zapowiadający
wypełnienie polską krwią rzek i jezior, bo Ukraina musi być czysta jak
łza, lub szklanka wody. Po wsiach krążył poświęcony w cerkwi chleb
objednania (zjednoczenia), który miał jednoczyć lud ukraiński do
usunięcia Lachów: Gończy Bród (pow. Kowel) i Nowa Dąbrowa
(gmina Hołuby), Stare Koszary (gm. Stare Koszary). Nie wszyscy duchowni
prawosławni uczestniczyli w „uświęcaniu”
ludobójstwa, niektórzy czynili to pod terrorem z obawy o
własne życie, o czym świadczą występujące w tej grupie ofiary
śmiertelne.
Znakiem gotowości do rzezi Polaków w wiosce było postawienie na
skraju wsi krzyża, przy którym ukryta była lista osób
przeznaczonych do mordowania. Cerkiew stała się instrumentem
politycznym ukraińskich szowinistów – była systematycznie
wpajana wiernym w wielu cerkwiach grekokatolickich na Podolu, a
niekiedy i prawosławnych na Wołyniu. W Galicji doszło do prawie
całkowitego zespolenia unickiej cerkwi z OUN, wielu licznych działaczy
OUN pochodziło z rodzin duchownych (S. Bandera, J. Stećko), a niekiedy
nawet byli duchownymi (o. Iwan Hrynioch).
Metropolita greckokatolicki abp Andrzej Szeptycki, rola jaką odegrał w kształtowaniu stosunków polsko- ukraińskich.
1. W podziemiach cerkwi greckokatolickiej
p . w. Św. Jura we Lwowie będącej pod zarządem metropolity JE. abpa
Andrzeja Szeptyckiego w 1939r. ujawniono m. in. nielegalne składowanie
znacznej ilości broni i amunicji pochodzenia niemieckiego.
2. Metropolita greckokatolicki we Lwowie
ks. abp. Andrzej Szeptycki zajmował stanowisko inspirujące w
zakamuflowanej formie antylechicką nienawiść. Po tragedii wrześniowej w
1939r. zalecał stawianie kurhanów (mogił) w każdej wsi wraz z
przemówieniami i teatralnymi uroczystościami pogrzebowymi
zmarłej Polski.
3. W 1941r. w lipcu po napaści III
Rzeszy na ZSRR stanął jako prezydent na czele powołanej przez OUN we
Lwowie samozwańczej Ukraińskiej Rady Narodowej.
4. „Hierarchowie greckokatolickiej
cerkwi na czele z metropolitą Andrzejem Szeptyckim aprobują działalność
OUN – banderowców” witają „zwycięską
armię niemiecką”. To samo czynią i kierownicy cerkwi prawosławnej
na Wołyniu.
5. Zarządził modły dziękczynne we
wszystkich cerkwiach archidiecezji w niedzielę 6 lipca 1941r. za
wyzwolenie Ukrainy i w intencji zwycięskiej hitlerowskiej armii. Gdy
Niemcy zdobyli Kijów, wysłał nawet gratulacje dla Hitlera.
6. Metropolita Szeptycki udzielał
audiencji wysokim funkcjonariuszom hitlerowskim, SS i Abwery, delegacji
specjalnego batalionu „Nachtigall”.
7. Co do rozpętanego przez UPA
ludobójstwa to postawa metropolity nie była jednoznaczna,
metropolita morderstwa te potępił w połowie 1944r. a więc po wkroczeniu
Armii Czerwonej.
8. Uważany był za
współodpowiedzialnego za śmierć tysięcy Polaków i innych
narodów.
9. W przeddzień zajęcia Lwowa przez
wojska radzieckie zwołuje sobór archidiecezjalny, na
którym odczytuje wystąpienie potępiające banderowskie zbrodnie.
10. W „Liście Pasterskim” metropolity z dnia 10
sierpnia 1945 roku – A. Szeptycki nie ustosunkowywał się do
planowanych, doktrynalnych mordów masowych, które były
dziełem OUN- UPA na Wołyniu. W czasie pisania listu nie potępiał tych
mordów ani ich sprawców.
Inicjatywa tej ohydnej akcji padła od kleru ukraińskiego, z krzyżem w
ręku nawoływano do tych mordów, a duchowym inspiratorem był
metropolita lwowski, Szeptycki Andrzej…
11. Wg. ks. Tadeusza Isakowicza – Zaleskiego błędem
było też udzielenie poparcia dla zbrodniczej Dywizji SS
„Galizien”, która 23 kwietnia 1943r. świętowała
swoje powstanie we Lwowskiej katedrze greckokatolickiej. Msze święte
celebrował wówczas biskup Józef Slipyj (późniejszy
kardynał), a kazanie głosił ks. Dr Wasyl Łaba, kanonik kapituły
referend duszpasterstwa owej formacji (za zgodą metropolity) a dwunastu
innych księży unickich zostało kapelanami esesmańskimi.
Oddelegowano jako kapelana do zbrodniczego batalionu Abwery
„Nachtigall” ks. Dr Iwana Hryniocha, proboszcza
katedralnego i duszpasterza akademickiego, znanego ze swych
racjonalistycznych poglądów. Przede wszystkim jednak prawdziwą
tragedią było „kapłaństwo” w oddziałach UPA.
Niektórych księży greckokatolickich, którzy nie tylko
święcili narzędzia zbrodni i do mordów zachęcali, ale i mordami
tymi wręcz kierowali (np. w Korosciatynie i Kutach).
12. Metropolita wysłał list hołdowniczy do Stalina, w
którym dziękował za przyłączenie Lwowa i Kresów
Wschodnich do ZSRR.
13. Przechowywał lidera OUN Andrija Melnyka w swoim pałacu
świętojurskim, a następnie ułatwił ucieczkę ze Lwowa w stroju
duchownego.
Duchowieństwo prawosławne i rola jaką odegrało w mordowaniu Polaków
1. Metropolita prawosławny Polikarp
[Sikorski (i.n)] w kazaniu zachęcał do rżnięcia Polaków (m.
Łuck). Współpracownik nacjonalistów ukraińskich(m.
Krzemieniec).
2. Pop Petroszczuk (i.n) wygłosił
kazanie(…) Lachiw i Żidiw wyryzaty (w czasie otwarcia cerkwi w
Chorłupach 20 lipca 1942r.). Na każdą wyprawę przeciw Polakom, lub
bolszewikom święciłem broń, noże, siekiery, widły, oraz udzielałem
błogosławieństwa.
3. „29 sierpnia 1943r. we wsi Szuń,
gm. Bereżce, pow. Luboml, prawosławny duchowny Pokrowskyj (i.n) w
miejscowej cerkwi urządził akt poświęcenia noży, kos, siekier i
sierpów, jako narzędzi mordów i rozdał je parafianom, aby
mordowali „Lachów”.
4. Ukraińskie wioski wrogo nastawione do
ludności polskiej … wieś Bielicze, gm. Grzybowica, na czele
której stał pop prawosławny Robotnicki (i.n), wieś Zabłoćce, gm.
Grzybowica również na czele z popem Kwaśnyckim Teodorem.
5. Na Lachów nasz pop Stepan (i.n)
uroczyście poświęcił nam broń, tzn. karabiny, kulomioty, bagnety, oraz
siekiery, widły i jakieś inne samoróbki wykonane chłopskim
sposobem i pomysłem. W wielu wsiach popi święcili taką broń, a bywało
że zachęcali do wybierania kąkolu z pszenicy „czyli do bicia
Polaków na nic i nie kogo nie czekając”…
6. Nie wykluczone, że część szkolenia
bulbowscy podchorążowie odbywali w Monastyrze Poczajowskim, pisze o tym
z resztą, podając jako pewnik „Samoistijna Ukrajina”.
(lipiec -wrzesień 1994r.)
7. Wieś Tylawka –„W 1943r. w
cerkwi duchowny prawosławny Dubyćkyj (i.n) (drugi syn popa z
Szumska)święcił noże i siekiery służące do mordowania
Polaków).”
8. Zalipie – „W naszej wsi
proboszczem miejscowej cerkwi prawosławnej był Potockij (i.n),
który podczas kazań podjudzał miejscowych Ukraińców do
mordowania Polaków używając często przysłowia biblijnego o
plewieniu pszenicy z kąkoli. Tym kąkolem byli Polacy. On też święcił
członkom band UPA broń, karabiny, siekiery i noże.”
9. Wg. Jurija Kurylczuka w jednej z
miejscowości (Czortoryźk – obwód wołyński) księża
prawosławni własnoręcznie stracili 17 Polaków.
10. Wieś Huta Stepańska – „19 lipca 1943r. po
napadzie i spaleniu większości siedzib, okoliczni duchowni prawosławni
odprawili przed kościołem dziękczynne nabożeństwo za zwycięstwo nad
Polakami, a potem Ukraińcy spalili drewniany kościół pw.
Najświętszego Serca Jezusowego wybudowany w 1927r.
Zabici z duchowieństwa prawosławnego i represjonowani
1. Egzarcha Aleksiej Hromadskyj
„Ołeksa” potępiał mordy i rzezie, zginął 8 maja 1943r. w
zasadzce pod Smygą. Był archimandrytą Ławry Poczajowskiej autonomicznej
cerkwi prawosławnej, metropolita wołyńsko- żytomierski). Zbrodni
dokonała bojówka OUN.
2. Duchowny prawosławny Hawryło
Bogusławśkyj, odmówił święcenia noży do mordowania
Polaków i nawoływał Ukraińców do opamiętania się. Wobec
gróźb uciekł z rodziną.
3. Zimno, pow. Włodzimierz Wołyński,
zastrzelili i następnie powieszone zostały zwłoki na przydrożnym
drzewie duchownego prawosławnego episkopa Emanujiła Tarnawśkiego,
który odmówił dowodzenia bojówką.
4. Kaszówka, pow. Kowel,
zamordowano duchownego prawosławnego NN wraz z rodziną za odmowę
święcenia noży.
5. Pow. Dubno, pop Konoplanko (i.n)
został zamordowany za karę, że odmówił święcenia broni i noży
przed rzezią.
6. W mieście Kowel, w lipcu 1943r.
duchowny prawosławny Czerwynśkyj (i.n) nie przyjął do cerkwi wici
chlebowych (…) i podczas niedzielnego nabożeństwa wystąpił
przeciwko mordowaniu niewinnych ludzi. Został zastrzelony przez
bojówkarzy SB, OUN i UPA kilka dni później.
7. Zabito biskupa Manuiła (i.n) przez tenże OUN.
8. Pop Fiodor Cichoćkyj w parafii
Nowysłąw (Nowy Staw), gm. Dederkały, pow. Krzemieniec. W 1943 roku
pobity ze skutkiem śmiertelnym (wraz z ojcem, również popem),
gdyż obaj odmówili nabożeństwa podczas którego mieli
święcić w cerkwi noże i topory przeznaczone do mordowania
Polaków.
9. Wieś Drańcza Polska „miejscowy
duchowny prawosławny Fiłyb Boryćkyj został powieszony za sprzyjanie
ludności polskiej.
10. Boreml – „o zamierzonych napadach na
Polaków uprzedzili następujący Ukraińcy: diakon Chomyćkyj(i.n),
…
11. „Zamieszkałyśmy u księdza prawosławnego,
potocznie zwanego popem, nazwisko jego było Balicki (i.n), był to dobry
człowiek nie lubiany przez ludność, gdyż nie odprawiał nabożeństw po
ukraińsku, a pamiętający jeszcze carskie czasy”.
12. Protorej prawosławny Fiodor Jurkewycz, sekretarz abpa
Aleksieja Hromadskiego, parafia Krzemieniec zgnął w 1943r. z abp
Hromadskim.
13. Pop prawosławny NN, parafia Wielick - wieś, pow. Kowel,
zamordowany ze swoją rodziną przez bojówkarzy OUN i UPA za to że
nawoływał do zaprzestania i potępiał mordy.
14. Pop prawosławny NN, parafia Baszuki, pow. Krzemieniec,
zamordowany przez bojówkarzy UPA w maju 1943r. za nawoływanie do
zaprzestania mordów.
15. Pop prawosławny NN, parafia Pełcza, pow. Dubno, we
wrześniu 1943r. zamordowany przez bojówkarzy UPA za to, że
uprzedził polskiego księdza Bolesława Murarskiego o grożącym mu
niebezpieczeństwie ze strony UPA.
Duchowieństwo greckokatolickie i jego rola jaką odegrało w mordowaniu Polaków.
Oto niektórzy z duchowieństwa greckokatolickiego, którzy
nawoływali nierzadko z ambony do mordowania Polaków, czasem byli
bezpośrednio zaangażowani w „działalność” OUN – UPA:
1. Ks. greckokatolicki Stepan Kłeparczuk
(w Antonówce, pow. Brody) nawoływał z ambony do mordowania
Polaków. Miał współudział w zorganizowaniu zbrojnej
bojówki.
2. Ks. greckokatolicki Walnicki (i.n) (m.
Jezierzany, pow. Borszczów) w przemówieniu w cerkwi i
przed magistratem mówił „Kochani bracia i siostry, gdyby
krew polska płynęła rzekami, a łzy potokami- nie zważajcie na to,
oczyszczając naszą ukraińską ziemie”.
3. Ks. greckokatolicki Ołeksiuk (in) (m.
Wojniłów, pow. Kałusz) głosił „Musimy tutaj przysiąc że
nie spoczniemy aż wszystkie korzenie wrogie, łącznie z małym
dzieciątkiem zniszczymy (…). Nie trzeba zważać na nic i
nie kierować się sumieniem (…).”
4. Ks. greckokatolicki Michał Hołowiej
(parafia Olszaniak, dekanat Sambor) plebania była miejscem ugrupowań
upowskich i ich zaopatrzenia w żywność.
5. Pod cerkwią w Koniuchach, pow. Brzeżanych mieściły się sale wykładowe podchorążówki UPA.
6. W 1939r. ujawniono m.in. nielegalne
składowanie broni i amunicji pochodzenia niemieckiego w podziemiach
greckokatolickiej katedry p.w. Św. Jura we Lwowie, będącej pod zarządem
metropolity abpa A. Szeptyckiego.
7. Kr. greckokatolicki Holinka(in.) z
Wielkich Oczu „mówił o konieczności prowadzenia radykalnej
walki z Polakami i komunizmem. Wezwał ich, aby dobrze naostrzyli swoje
topory i noże”.
8. W plebanii greckokatolickiej
(Miłków-Wola Miłkowska) miał siedzibę sąd UPA i tam zapadały
okrutne wyroki.
9. Ks. greckokatolicki Piotr Sawrij (wieś
Torskie, pow. Zaleszczyki) podczas kazania w lipcu 1941r. wezwał do
mordowania Polaków.
10. Ks. greckokatolicki NN(w Medynie) na kazaniu w
cerkwi w sierpniu 1942r. oświadczył : współistnienie
Polaków i Ukraińców jest wrzodem który należy
koniecznie rozciąć.
11. Ks. greckokatolicki Jacyszyn (i.n) (Toki) zachęcał z ambony do mordowania Polaków.
12. Ks. greckokatolicki (dziekan) Tretiak (i.n) aktywnie
pomagał w Złoczownie 3 i 4 lipca 1941r. OUN i policji ukraińskiej
zorganizowaniu pogromu Żydów, zginęło 1000 osób.
13. Ks. greckokatolicki (proboszcz) Pałahyćkyj (i.n) w
Monasterzyskach, stał na czele bojówek OUN – UPA,
które 28 lutego 1944 napadły na ludność wsi Korościatyn (pow.
Buczacz). Brał udział w masowym zabójstwie. Razem z nim w
bojówce była jego córka i kilka zakonnic. Twierdził m.in.
że „za zabicie Lachów w tworzeniu wolnej Ukrainy grzechu
nie będzie”.
14. Ks. greckokatolicki Romanowyśkyj (i.n) był
współorganizatorem mordu w wiosce Byczkowce, w której
zabito 63 Polaków.
15. Ks. greckokatolicki Wasyl Mandziuk był w składzie
komendy stanicy OUN we wsi Synków(pow. Zaleszczyki, woj.
Tarnopolskie), brał udział w mordowaniu Polaków, Żydów i
Ukraińców.
16. Ks. greckokatolicki Iwan Hrynioch w Pawłowie kierował z
lasu na Mielnikach bojówkami UPA przy mordowaniu Polaków.
17. Ks. greckokatolicki Wasyl Dawydowycz budził z ambony
cerkiewnej w Pawłowie od lipca 1941r. nienawiść do Polaków
posługując się hasłem „Ukraina bez Polaków”
”Ukraina tylko dla Ukraińców”.
18. Ks. greckokatolicki N.N. we wsi Słupki poświęcił w cerkwi narzędzia zbrodni.
19. Ks. greckokatolicki NN – w Isypowicach odprawił
„sąd” na Polakami na swojej plebanii, za umieszczanie na
krzyżu napisu w języku polskim.
20. Ks. proboszcz greckokatolicki Korduba (i.n) we
wsi Hlibów zasiadał w „rewolucyjnym sądzie” i
ferował wyroki śmierci po uprzednim torturowaniu” skazanych
Polaków.
21. Ks. greckokatolicki NN we wsi Chmieliska już w lipcu
1941r. nawoływał w kazaniach do rozprawy nad Żydami i Lachami.
22. Ks. greckokatolicki Kunićkyj (i.n) we wsi Czerniszówka święcił w cerkwi noże banderowcom.
23. Ks. greckokatolicki Iwan Diduch w Draganówce
podczas kazania w cerkwi denerwował się że nic się we wsi nie dzieje a
powinno paść w jego parafii przynajmniej 100 Polaków.
24. Ks. greckokatolicki Rajich (i.n)we wsi Iławcze był
jednym z głównych organizatorów mordu ludności polskiej,
a jego 2 synów brało bezpośredni udział w grabieżach i mordach
Polaków.
25. Ks. greckokatolicki Kozanecki (i.n) w Głęboczku wzywał do niszczenia wrogów Ukrainy.
26. Ks. greckokatolicki Walnicki(i.n)wzywał z ambony do mordowania Żydów i Polaków
27. Ks. greckokatolicki Kleparczyk (i.n) w Czernicy nawoływał do przemocy i mordowania Polaków
28. Diak. Duliba N. w Majdunie i jego syn byli
organizatorami napadu na wieś w której Ukraińcy wymordowali 154
Polaków.
29. Ks. greckokatolicki NN w Sławentynie święcił
przeznaczone do mordowania Polaków karabiny, noże, siekiery,
kosy i widły „ Aby żniwa były obfite”.
30. Ks. greckokatolicki NN. W Chlebowicach Świrskich
nawoływał do mordowania Polaków Słowami Ukraińcy nie mogą
przyjść na święcone, jeżeli nie zlikwidują Lachów”.
31. greckokatolicki proboszcz Sawczuk Jurij z Piątkowej
ściśle współpracował z bandami UPA i był kapelanem w Sotni
„Burłaka”.
32. Ks. greckokatolicki proboszcz Bury Jan ściśle
współpracował z OUN i UPA. Pod koniec 1939r. i w lipcu 1941r.
dwukrotnie celebrował „pogrzeb Polski”. Wykorzystywał
uczucia religijne do szerzenia nienawiści do Polaków.
33. Ks. greckokatolicki proboszcz Smolka Włodzimierz w
Manasterzu (pow. jarosławski), znany był z antypolskich wystąpień i
szerzenia nienawiści do Polaków. Na swoich kazaniach nieraz
mawiał : „Kiedyś Święty Piotr zapyta ciebie o dobre uczynki, ileś
wyplenił polskiego kąkolu? I co ty na to, skoro tak bezczynnie czekasz
aż inni to za ciebie zrobią.”
34. Ks. greckokatolicki proboszcz Sterczuk Włodymyr w
Swaryczewie - przywódca duchowy, organizator i prowodyr
terenowej organizacji OUN i UPA. Nawoływał on w kazaniach swych
wiernych do mordowania Polaków „On był organizatorem
różnych ćwiczeń militarnych bojówek UPA na terenie wsi.
On też głosił na swoich kazaniach nienawiść do Polaków m.in.
takie hasła jak: Musimy zakasać rękawy i brać się do roboty, kontekstem
tego hasła było wezwanie do mordowania Polaków.
35. Ks. greckokatolicki Kisielewski Stefan z parafii w
Dobrownanach i proboszcz greckokatolicki Pidisieki Emanuel z Podnichala
byli głównymi szerzycielami nienawiści do Polaków,
duchowymi przywódcami rzezi Polaków.
36. Ks. greckokatolicki Radio (i.n) Krywe ad Tworylne
„zabronił pod karą śmierci dawać cokolwiek czerwonym partyzantom,
Lachom, Żydom i komunistom”. Był on zagorzałym zwolennikiem OUN
– banderowcem i polakożercą”.
37. W szerzeniu nienawiści do Polaków brali niestety
udział księża greckokatoliccy : Ks. Lew Salwicki, kleryk Hryc Drozd z
Terki, Ks. Andrzej Dorosz z Daszówki (na jego plebani szkoliły
się bojówki UPA) ks. Michał Suchy z Łobozwi (3 jego synów
było w UPA, swoich synów w UPA mieli też księża Mikołaj Milanicz
z Moczar i Iwan Ezop z Ustianowej), Ks. Dymitr Panasiewicz z Ustrzyk
Dolnych nawoływał do mordowania Polaków.
38. Ks. greckokatolicki, proboszcz Tomaszewski Iwan i
wikariusz Ks. Rybałt Włodzimierz z Krzywczy
„współpracowali z UPA i wykorzystywali religię do
podburzenia Ukraińców przeciwko polakom. Ks. Tomaszewski Iwan
uciekł razem z Niemcami.
39. Leszków – „30 grudnia 1942r. zostali
aresztowani przez gestapo na terenie Warszawy w wyniku donosu księdza
grekokatolickiego Józefa Kładocznego, bliskiego
współpracownika (sekretarza) arcybiskupa Szeptyckiego”,
Polacy biorący udział w pertraktacjach z metropolitą Szeptyckim.
Polaków wydał Niemcom ks. Kłodocznyj, zadenuncjował też Delegata
Rządu Na Kraj Jana Piekałkiewicza, aresztowanego w lutym 1943r.
40. Wieś Hłudno – „Aktywnym działaczem OUN był
Wikariusz Ks. Michaiło Hajduk, przyjaciel nauczyciela Lewickiego,
kunowskiego aktywisty z Pawłokomy. Podczas rewizji w cerkwi i dzwonnicy
znaleziono broń i amunicję należącą do sotni UPA.
41. Żabcze Murowane – „W pierwszą niedzielę po
napadzie banderowców na Ostrów, Ks. Ołyjnyk (i.n)
przyjechał odprawić mszę świętą do miejscowej cerkwi. Przejeżdżając
koło kościoła spotkał 2 kobiety, które pozdrowiły je po
ukraińsku słowami: „Sława Jizusu Christu. W odpowiedzi usłyszały
od niego: „Toj bunkier treba bude rozwałyty” wskazując na
kościół.
42. Wśród schwytanych napastników był
również pop z dużą różną ilością szat liturgicznych
zrabowanych w polskich kościołach. Miał odprawić dziękczynne modły w
zdobytym zasmyckim kościele.
43. Wieś Wydżgów – zastrzelono popa Pokrowśkiego (i.n), mającego udział w mordowaniu Polaków.
44. Wieś Skomorochy- „We wsi był cerkiew, w
której miejscowy pop Hełebej (i.n) był wyjątkowo aktywnym
szerzycielem nienawiści do Polaków. W swoich kazaniach
często mówił „o kąkolu w pszenicy który trzeba
zniszczyć”.
45. Czerwonogród – „Księża
greckokatoliccy i prawosławni popi poświęcali w cerkwiach broń
przeznaczoną do mordowania Polaków. Takie zdarzenie miało
miejsce m. in. W Nynkowie, gdzie poświęcali broń, diak. Jacko Stachera,
oraz popi: Swistol i Dmytro Wytrykusz.”
46. Wieś Dylągowa –„W lipcu 1944 roku,
kierownictwo podziemne AK z Dynowa wydało wyrok śmierci na unickiego
księdza – Ukraińca Michajło Hajdiuka z Hłudna za
współpracę z okupantem niemieckim i OUN – UPA, oraz
podburzanie miejscowych Rusinów (Ukraińców)
domordowania Polaków. Wyrok wykonano”.
47. Wieś Końskie - „W okresie okupacji miejscowy
unicki proboszcz ks. Józef Krysa, razem ze swoim
wikariuszem (Ukraińcem), nazwiska nie ustalono, podburzali miejscowych
Rusinów przeciwko Polakom”.
48. Wieś Brzuska – „miejscowy ksiądz
greckokatolicki ksiądz Bilik Oleksy Przed dokonanym napadem solenie
zapewniał Polaków, że im nic nie grozi, że mogą pozostać we wsi.
Obietnica okazała się bez pokrycia, a on jak się później okazało
ściśle współpracował z UPA”.
49. Wieś Grązowa –„Miejscowy proboszcz
greckokatolicki ks. Michał Zaworatiuk uchodził za aktywnego
nacjonalistę, wykorzystującego ambonę do szerzenia nienawiści do
Polaków.”
50. „Miejscowy proboszcz grekokatolicki Ks.
Aleksander Steranka odnosił się wrogo do Polaków,
współpracował z UPA i wykorzystywał uczucia religijne do
szerzenia nienawiści do Polaków”.
51. Wieś Polana - „W latach 1943 – 1944
miejscowy proboszcz greckokatolicki, Ukrainiec, Ks. Włodzimierz Wesoły
znany był z antypolskich poglądów, w swych kazaniach budził
nienawiść społeczności ukraińskiej do Polaków.
52. We wsi Chmieliska- „W lipcu sierpniu 1941
miejscowy ks. greckokatolicki o nazwisku Karołek (i.n) nawoływał w
swych kazaniach Ukraińców do rozprawy z Żydami i Polakami.
„
53. Kokoszyńce – „Natomiast ideowym i
organizacyjnym przywódcą był miejscowy ksiądz
greckokatolicki o nazwisku Procyszyn.”
54. Bucniów – Ks. greckokatolicki,
Kurytas (i.n)„następnego dnia w czasie rewizji w
cerkwi i na plebani znaleziono broń, za co aresztowano księdza i
jego starszego syna, natomiast młodszy zdołał zbiec.”
55. „Duchowym i religijnym przywódcą
ukraińskich nacjonalistów spod znaku OUN i UPA na terenie wsi i
parafii Giernakówka był pop Iwan Wołoszyn, który
wykorzystywał religijne uczucia do podsycania nienawiści do
Polaków, np. poświęcał broń i odprawiał do tego stosowne
nabożeństwo do walki „z kąkolem w pszenicy”.
56. „Miejscowy ksiądz greckokatolicki
Pasiecznik (i.n) pochodził ze wsi Popowce. Powszechnie był znany ze
swych antypolskich poglądów i aktywnej działalności w szerzeniu
nacjonalistycznych poglądów i ścisłej współpracy z OUN i
UPA. Na kazaniach w cerkwi w Litowisku nawoływał otwarcie do mordowania
Polaków i wykorzystywał w tym celu uczucia religijne.”
57. Tuczna- haniebną rolę odegrał ksiądz
greckokatolicki NN z Chlebowic Świrskich, który
nawoływał do mordowania Polaków, wołając do Ukraińców z
ambony: - „Bierzcie się do dzieła, bo pieczone gołąbki nie polecą
same do gąbki”, „Ukraińcy nie mogą przyjść na święcone,
jeżeli nie zlikwidują Lachów”.
58. Wieś Gaje Wielkie – „W lipcu 1943r. w
miejscowej cerkwi grekokatolickiej odbyły się religijno-nazistowskie
uroczystości na które zjechało się wielu ukraińskich
księży. Pod cerkwią dokonano poświęcenia broni przeznaczonej do
mordowania Polaków”.
59. Trembowla - „Na terenie miasta i powiatu
Trembowelskiego w latach 1941 – 1944 bardzo aktywnie działali
dwaj ukraińscy kapłani grekokatoliccy, Stefan Mochnackyj i Iwan
Wesołowskyj. Byli oni głównymi duchownymi organizatorami
ludobójczej zbrodni. To oni, z ambon cerkwi nawoływali do
masowych mordów ludności polskiej. Organizowali misje religijne,
podczas których podsycali nienawiść do Żydów i
Polaków. Mordy uważali za czyn zgodny z wiarą i boskimi
przykazaniami, polegające na usuwaniu kąkolu z pszenicy. Tym kąkolem
byli Żydzi i Polacy, a pszenicą ludność ukraińska.”
„Świaszczennyk” Stefan Mochnackyj udzielał daleko idącej
pomocy banderowcom, za jego zgodą i wiedzą ukrywali oni spore ilości
broni w cerkwi, przy ul. Tarasa Szewczenki w Trembowli. Brał on też
udział w poświęceniu broni mogącej służyć do mordowania
Polaków.”
60. „Istotnie w niedługim czasie tę święconą broń i
noże często wykorzystywano do zadawania męczeńskiej śmierci niewinnym
ludziom. Pop Wołoszyn i jego zięć Słobodian władali w odpowiedni
sposób i sterowali umysłami i nastrojami Ukraińców w
Germakówce. To oni są głównie odpowiedzialni za
ludobójcze zbrodnie w Germakówce i okolicy.”
61. W Kokoszynie komendantem bandy UPA był ukraiński ksiądz
parafii Kokoszyńce o nazwisku Procyszyn (i.n), pochodzący z
Czernieszowiec koło Tarnopola.”
62. Dnia „12.10.1943r. na dom w którym
mieszkał ksiądz, sześcioosobowa bojówka UPA dokonała napadu. W
jej skład wchodzili m.in. Hryć Medynśkyj i Sławko Nymyj, syn
miejscowego popa grekokatolickiego Wasyla Nymyja, głównego
organizatora ludobójczych mordów na ludności polskiej w
tym regionie”.
63. Miasto i okolice Doliny – „Bodak (i.n) pop
w głównej cerkwi w Dolinie w swych kazaniach podczas nabożeństw
głośno krzyczał z mównicy: „Będziemy mordowali
Lachów do pnia i do korzenia”. Nawoływał swoich wiernych,
by przynosili narzędzia zbrodni : noże siekiery, karabiny, itp. do
poświęcenia” .
64. Duchowny Dymitr Bandera szczególnie się wsławił
w swojej parafii w szerzeniu nienawiści do Polaków i nawoływaniu
w imię Boga do zbrodni. Jego kazania były bardzo głośne, z użyciem
biblijnego przysłowia o kąkolu w pszenicy”.
65. „Stoję wśród tłumu w cerkwi i słucham
przemowy popa do wiernych i to w ten sposób: „Bracia
chrystijany, Ukraińcy, waszym obowiązkiem jest rżnąć Polaków, a
będzie niepodległa Ukraina. I na tę rzeź wam błogosławię”.
66. „Byli wśród popów i nie stanowili
wyjątku, tacy którzy całkowicie popierali rzeź Polaków,
podburzali do aktów terroru, a nawet święcili noże na
których było napisane smert – Lachom. Byli też tacy,
którzy odżegnywali się od tych okrucieństw. Niektórzy z
nich stali się ofiarami morderstw.”
67. Przywódca duchowy bandytów ks.
greckokatolicki z Kut Zakrzewski święcił noże, którymi
później mordowano Polaków. Gdy do domu wpadli banderowcy,
od razu poznała jego szefa, choć był zamaskowany. Był nim pop
Zakrzewski. On też ją rozpoznał i dlatego walnął ją kolbą karabinu w
głowę, aby go nie wydała. Myślał że ją zabił, ale ona przeżyła, ale
ogłuchła całkowicie.
68. We Lwowie działała wyższa uczelnia greckokatolicka,
wykładowcą w której był ks. Dr Iwan Hrynioch
„Harasymowśkyj” będąc jednocześnie od czasów
lwowskich poprzez Wołyń, Halicję, tzw. Zacurzonie, z emigracją
powojenna włącznie – członkiem Prowyduł OUN Bandery.
69. Miłków, pow. Lubaczów- zostały
zamordowane przez UPA 23 osoby narodowości polskiej zamieszkujące tę
miejscowość na podstawie wyroku sądu UPA obradującego w miejscowej
plebanii grekokatolickiej.
70. We wsi Biała dowódcą bojówki UPA był Dubec N. syn księdza greckokatolickiego.
71. Wieś Sołoniów, pow. Horochów:
„pop NN poświęcając noże nakazywałby były ostre i dobrze
„Rizały Polachiw”
72. W Tokach ks. greckokatolicki Jacyszyn (i.n) zachęcał z ambony do mordowania Polaków.
Zabici z duchowieństwa greckokatolickiego i represjonowani za:
- odprawianie mszy dla Polaków w kościele rzymskokatolickim,
- za odmowę współpracy z UPA,
- potępianie podczas nabożeństw w kazaniach zbrodni banderowskich,
- sprzyjanie Polakom,
- zdradę sprawy ukraińskiej,
- publiczne potępianie napadu banderowców,
- udział w pogrzebie Polaków,
- nawoływanie do opamiętania,
- ostrzeganie i pomoc Polakom w ocaleniu życia,
- odmowę osobistego udziału w przygotowaniach do mordowania Polaków,
- nawoływanie do zgody.
1. Ks. greckokatolicki Serafin
Horosiewycz – proboszcz parafii grekokatolickiej, w Żabczu pow.
Łuck zginął z rąk UPA, spalony żywcem 26 lipca 1943 z 4 Polakami w
cerkwi oblanej benzyną i podpalonej, za potępianie zbrodni
banderowskich na Polakach i za przyjaźń z polskim księdzem.
2. Ks. greckokatolicki Śliwiński
(i.n), Ukrainiec pochodzenia polskiego wraz z synem w marcu 1944r.
zostali zamordowani przez bojówkę SB – OUN za sprzyjanie
Polakom (parafia m. Tiudiów, pow. Kosów Huculski).
3. Ks. greckokatolicki Ślusarczyk
Antoni –wikariusz unicki, Ukrainiec, został zastrzelony na
początku 1945r. przez bojówkarzy SB –OUN za tzw.
„Zdradę sprawy ukraińskiej”, ponieważ pożyczył zagrożonemu
Polakowi sutannę i kapelusz, aby ten mógł w tym przebraniu uciec
do polskiej wsi Rudy Różanieckiej (m. Lubliniec Stary).
4. Ks. greckokatolicki Michajło
Tełep – proboszcz w Rogóźnie został zamordowany w kwietniu
1944r. wraz z rodziną (cztery osoby) przez bojówkarzy SB –
OUN – UPA, za publiczne potępianie napadu banderowców na
Pyszówkę.
5. Ks. greckokatolicki Tereszkun
(i.n), Ukrainiec, powieszony za „zdradę Ukrainy”, za odmowę
udziału w działaniach UPAi za potępienie mordowania Polaków
(parafia Zubrzec, pow. Buczacz).
6. Ks. greckokatolicki Panasiuk
(i.n) ożeniony z Polką, uprowadzony i utopiony w rzece Seret.
Zamordowany za potępianie w swoich kazaniach zbrodni dokonywanych przez
UPA. Zamordowano również jego żonę, która była w
zaawansowanej ciąży (m. Strusów).
7. Ks. greckokatolicki Wołoszczuk
(i.n) uprowadzony we wrześniu 1944r. do lasu i powieszony przez
banderowców za karę, że brał udział w pogrzebie i potępienie
zbrodni na Polakach (m.Hostów, pow. Tłumacz)
8. Ks. greckokatolicki Dymitr
Ursynowicz – w styczniu 1945r. miejscowi chłopi ukraińscy,
banderowcy, napadli na plebanię i zamordowali księdza za potępianie na
kazaniach mordowania Polaków przez banderowców (m.
Gruszka)
9. Ks. greckokatolicki
Kruszyński (i.n)– zamordowany za potępianie (sprzeciw)
przeciwko mordowaniu Polaków.
10. Ks. greckokatolicki Roman Kruszelnyćkyj,
zamordowany przez bojówkarzy SB – OUN i UPA, 3.04.1944r.
za potępienie zbrodni dokonywanych przez UPA na Polakach, ostrzeganie i
pomoc sąsiadom Polakom w ocaleniu życia (parafia Bonów, pow.
Jaworów).
11. Ckliwość i pomoc ludności polskiej Ks.
greckokatolicki Nifont Medwedew, został pod koniec 1942r.
zamordowany przez bojówkarzy UPA za odmowę osobistego udziału w
przygotowaniach do mordowania Polaków (m. Antonówka
Szepelska, pow. Łuck).
12. Ks. greckokatolicki Piotr Wujtowycz, zamordowany
za odmowę współpracy z UPA (parafia Nehrypka, pow. Przemyśl).
13. Ks. greckokatolicki Baka (i.n), zamordowany przez
UPA wraz z żoną i córką i Polakami, gdy odprawiał dla nich mszę
świętą w kościele rzymskokatolickim (parafia Śliwnica, pow. Przemyśl).
14. Ks. greckokatolicki NN, w Urlowie, Ukrainiec,
został zamordowany w listopadzie 1943r. za potępianie na kazaniu
mordów na Polakach na Wołyniu i nawoływanie do zgody.
15. Alumn teologii grekokatolickiej, Ukrainiec, NN, został
zamordowany przez banderowców w lipcu 1944r. w Lastowicach za
odmowę wstąpienia do UPA.
16. Ks. greckokatolicki NN parafia w Czernichowie, pow.
Tarnopol, w kwietniu 1944r. potępił w czasie kazania UPA za zbrodnie na
Polakach. Został zamordowany przez bojówkarzy SB OUN i UPA.
17. Ks. greckokatolicki NN (parafia Bełżec, pow.
Złoczów), zamordowany ze swoją rodziną i znajomymi w 1944r. za
odmowę współpracy i potępienie zbrodni dokonywanych przez UPA.
18. Ks. greckokatolicki NN (parafia Milno, osiedle
Podliski, pow. Złoczów) został zamordowany w listopadzie 1944r.
przez bojówkarzy UPA, za to że po masowym mordzie potępił
działania UPA.
19. Ks. greckokatolicki NN (pow. Zborów) w lipcu
1943r. został zamordowany przez bojówkarzy SB OUN i UPA, za to
że w kazaniach potępiał zbrodnie UPA dokonywane na Polakach na Wołyniu.
20. NN dwaj zakonnicy zakonu Bazylianów, Ukraińcy
greckokatolicy (parafia Lubieszów, pow. Kamień Koszycki)
zamordowani razem z około 200 Polakami podczas napadu bandy UPA
9.11.1943r.
21. W Zalesiu za sprzyjanie Polakom poniosła śmierć cała rodzina księdza greckokatolickiego.
22. Ks. greckokatolicki Skorohida (i.n) w Koropcu za
nawoływanie w cerkwi do zaprzestania mordowania braci Polaków
został przez banderowców wygnany ze wsi.
23. Ks. greckokatolicki Stanisław Soprokowski,
proboszcz (Krywe ad Tworylne) w 1944r. za przechowywanie na plebanii
16- letniej Żydówki Bliny Meyer ocalałej z pogromu, oraz za
życzliwość i pomoc miejscowym Polakom był szykanowany przez
banderowców. W obawie o swoje i swoich najbliższych życie uciekł
z parafii do miasta Skole w województwie Stanisławowskim.
24. Ks. greckokatolicki NN (m. Tumirz), proboszcz
cerkwi, po potępieniu zbrodni a następnie otrzymanie listu od SB- OUN z
nakazem opuszczenia parafii pod groźbą kary śmierci opuścił
parafię.
25. Ks. greckokatolicki NN, z Mielna, który
krytykował działania OUN – UPA otrzymał za to wyrok śmierci.
26. Ks. greckokatolicki NN We wsi Lipowce
odmówił pogrzebania pomordowanych Polaków obawiając się,
że banderowcy mogą z nim zrobić to samo co z Polakami.
Księża greckokatoliccy pomagający Polakom w ocaleniu życia przed banderowcami.
1. W Starym Zbarażu nie doszło do masakry
dzięki ks. greckokatolickiemu Bohatiukowi (i.n) i diakonowi
Diduchowi (i.n).
2. We wsi Krasny ks. greckokatolicki NN w
lipcu 16/17 1944r. ukrył ks. rzymskokatolickiego Łukasza Makolądra.
3. We wsi Sorocko ks. greckokatolicki (proboszcz) NN ostrzegł przed napadem ks. Adama Dżyzge.
4. W Nadkwaszy ks. greckokatolicki NN udzielał ukrywającym się Polakom skutecznej pomocy.
5. W Busku proboszcz greckokatolicki
Kałyniewicz N. i ks. Wania N. pomagali Polakom w ocaleniu życia.
6. W Ryszkowej Woli „Część
miejscowych Ukraińców wraz z ks. greckokatolickim Teodorem
Lewickim ostrzegała Polaków przed planowanymi napadami UPA i
była życzliwa.
7. W Baligrodzie –członkowie UPA
zamierzali wejść do kościoła, ale nie dopuścił do tego miejscowy ksiądz
greckokatolicki o nazwisku Ołenko (i.n), który w ten
sposób ocalił życie polskiemu księdzu Józefowi Miezin i
grupie mężczyzn obecnych na niedzielnej mszy świętej.
8. W Polańczyku, miejscowy ks.
greckokatolicki Anton Bronowski okazywał życzliwość i pomoc ludności
polskiej.
9. W Rajskim – napastnicy
wyprowadzili na rozstrzelanie wszystkie siostry zakonne, razem z ich
kapelanem, wikarym z parafii Wołkowyja ks. Kazimierzem Kramarczykiem. W
ostatniej chwili wstawił się za nimi i uratował od śmierci, ks.
greckokatolicki proboszcz z Rajskiego, ks. Boziuch (i.n).
10. W Lataczu – kilkanaście osób,
Polaków ukrywało się w piwnicy ukraińskiego ks. NN, za jego
wiedzą pomógł wywiezieniu furmankami do Tłustego.
11. „Z kolei w marcu 1944r. w pow. Bubreckim ks.
Bereziuk (i.n) wraz z grupą świeckich Ukraińców „po
długich pertraktacjach” wykupił uprowadzonych przez oddział UPA
kilkudziesięciu Polaków z Rakowca „za cenę 10 tyś. zł i 4
świnie”.
12. Brat metropolity ojciec Klemens Szeptycki w swoim greckokatolickim klasztorze ukrywał żydowskie dzieci.
13. Ks. greckokatolicki Michał Szczurowski parafia Markowa,
pow. Podhajce, ostrzegł przez napadem ks. rzymskokatolickiego Mikołaja
Ferensa.
14. Zaleska Wola, pow. Jarosław, zamordowani zostali pochowani w Zalewskiej Woli przez ks. Greckokatolickiego NN.
15. Ks. greckokatolicki Tysowski (i.n) proboszcz w Kałuszu występował w obronie Polaków.
Uwagi końcowe
Według Stowarzyszenia Upamiętniania Ofiar Zbrodni Ukraińskich
Nacjonalistów we Wrocławiu w latach 1939 – 1947 z rąk
nacjonalistów ukraińskich zginęło 160 księży, 17
zakonników i 22 zakonnice, ponad 20 zostało rannych, a ponad sto
ratowało się ucieczką przed niechybną śmiercią. Ustalono
również, że z rąk SB – OUN i UPA zginęło 10 ukraińskich
duchownych, a 5 zostało zmuszonych do opuszczenia swoich parafii.
Opinię o roli duchowieństwa ukraińskiego potwierdził Instytut Pamięci
Narodowej, który stwierdził wręcz, że ”Jak wynika z
analizy zeznań świadków, niejednokrotnie do ataków
podżegali księża greckokatoliccy, którzy w treści wygłoszonych
kazań odnosili się wrogo do ludności polskiej”.
Powyższy artykuł jest próbą dokładniejszego przyglądnięcia się
postawie duchowieństwa ukraińskiego i jego reakcji na mordy dokonywane
przez SB – OUN i UPA, oraz przez inne organizacje
nacjonalistyczne na Polakach zamieszkujących Wołyń i Małopolskę
Wschodnią w czasie II RP. Autor obficie korzystał z posiadanej przez
niego literatury, czerpiąc z niej cytaty wielokrotnie, jak
również podając w rozdziale „Literatura” pełny wykaz
źródeł z których czerpał.
opracował Woczeja Stanisław
Literatura
1. Korman A., Stosunek UPA do
Polaków na ziemiach południowo – wschodnich II RP, Norton
, Wrocław 2002
2. Masłowśkyj W., Z kim i przeciw komu
walczyli nacjonaliści Ukraińscy w latach II wojny światowej? ,
Norton, Wrocław 2001
3. Miszko P., Matkowski K.- Zbrodnie
Ludobójstwa popełnione przez nacjonalistów
ukraińskich w Małopolsce Wschodniej w latach 1939-1945 na osobach
narodowości polskiej – w świetle śledztw OKŚZPNP we Wrocławiu
(w:) Zbrodnie przeszłości – Opracowania i materiały
prokuratorów IPN, Tom 2 – Ludobójstwo,
Warszawa 2008
4. Dobrzański M., Gehenna Polaków
na Rzeszowszczyźnie w latach 1939 – 1948, Norton, Wrocław 2002
5. Siemaszko W., Siemaszko E.,
Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na
ludności polskiej Wołynia 1939 -1945, T1, T2, von Borowiecki, Warszawa
2004
6. Prus E., Zapomniany Ataman Taras Bulba
– Boroweć (1908 – 1981), Norton, Wrocław 2005
7. Wernik R., O realną politykę wschodnią, SUOZUN, Wrocław 1999
8. Werra Z. Mordujący chrześcijanie
- Wołyń 1943 (w:) Wołyń i Mało polska Wschodnia 1943 – 1944 Red
Naukowa: Partacz Cz., Polak B., Handtke W., Instytut
im. Gen. Stefana „Grota” Roweckiego, Koszalin –
Leszno 2004
9. Kubów W., Terroryzm na Podolu
Zachodnim, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa 2008
10. Siekierka S., Komański H., Bulzacki K.,
Ludobójstwo Dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na
Polakach w województwie lwowskim 1939 – 1947, SUOZUN we
Wrocławiu
11. Stosunki polsko – ukraińskie „Głos
Kresowian” Wybór i opracowanie Jan Niewiński, wyd. Muzeum
Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa 2005
12. Komański H., Siekierka S., Ludobójstwo dokonane
przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w
województwie Tarnopolskim 1939 – 1946, Norton 2006
13. Siekierka S., Komański H., Różański E.,
Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na
Polakach w województwie Stanisławowskim 1939 – 1946, Atla 2
14. Komański H., Siekierka S., Ludobójstwo dokonane
na duchownych obrządku Łacińskiego przez OUN – UPA oraz
zniszczenia obiektów sakralnych rzymskokatolickich na Kresach
Południowo – Wschodnich 1939 – 1947, Atla 2, Wrocław 2008
15. Motyka G., Postawy wobec konfliktu polsko –
ukraińskiego w latach 1939 – 1953. (w:) Tygiel narodów
– praca zbiorowa pod red. Krzysztofa Jasiewicza, Oficyna
Wydawnicza Rytm, Warszawa 2002
16. Ks. Isakowicz – Zalewski T., Przemilczane
ludobójstwo na Kresach, Małe Wydawnictwo, Kraków 2008
17. Konieczny Z., Stosunki polsko – ukraińskie na
ziemiach obecnej Polski w latach 1918 – 1947, SUOZUN, Wrocław
2006
18. Poliszczuk W., Cerkiew grekokatolicka na tle 60
rocznicy mordów Wołyńskich (w:) Stosunki polsko
–ukraińskie „Głos Kresowian” Wybór i
opracowanie Jan Niewiński , Wyd. Muzeum Historii polskiego Ruchu
ludowego, Warszawa 2005
19. Jan Sokół, Przedstawiciele Kościoła
Grekokatolickiego, a rzeź Polaków (w:) Praca zbiorowa pod
redakcją: Jana Sokoła, Józefa Sudo, Kresy Wschodnie we krwi
polskiej tonące, Ośrodek Pojednania Polsko – Ukraińskiego w
Chicago, Chicago – Poznań 2004 - 2005
20. Moralna odpowiedzialność za ludobójstwo –
przedruk książki dra Aleksandra Kormana pt. Stosunek UPA do
Polaków za ziemiach południowo – wschodnich II RP (w:)
Praca zbiorowa pod redakcją: Jana Sokoła, Józefa Sudo, Kresy
Wschodnie we krwi polskiej tonące, Ośrodek Pojednania Polsko –
Ukraińskiego w Chicago, Chicago – Poznań 2004 – 2005.
Opracowanie strony: © P.Jaroszczak - Przemyśl 2012