Round Table - "Grupy Okrągłego Stołu"
Aby zrozumieć współczesne zjawisko manipulowania grupami politycznymi i ekonomicznymi w społeczeństwie trzeba pamiętać, że pisarze teozofii i masoni zostawili w spadku swoje dzieła. Między innymi Hegla autora Paryż, Rzym, Jerozolima (1860 r.), który prezentuje nową epokę gdzie Paryż zastępuje Rzym z nowymi prorokami. Również Manifest Komunistyczny, który się przypisuje Karolowi Marksowi, zapominając czyją były ideą: międzynarodówki socjalistyczne; domy rodzinne bankierów itd. Teraz należy poznać nowego „proroka", człowieka z pomysłem panowania anglosaksońskiego. Jest nim Cecil Rhodes, uczeń Johna Ruskina (1919 - 1900). Ruskin był profesorem Uniwersytetu w Oxfordzie, wielbicielem doktryny Platona, republiki kolektywistycznej co propagował ze swojej katedry i członkiem Bractwa Świętego Jerzego. Przy poparciu trzech Żydów Cecil Rhodes, mason z loży Apolo (Oxford) założył 5 lutego 1891 roku tajne stowarzyszenie „Round Table", które miało na celu głoszenie supremacji imperium brytyjskiego i promocji j mas z miasta. Była to inna wersja stowarzyszenia Fabiana, które przed laty istniało w Londynie. Byli różni uczniowie Ruskina, studenci z Oxfordu i Cambridge, tacy jak Lord Milner, Sir Parking, Arnold Toynbee, Lord Albert Grey i inni, którzy uczestniczyli w szerzeniu idei wyższości imperium brytyjskiego i również istnieli jego przyjaciele bankierzy: Rothschild, Alfred Beit i Barnato; pierwsi z teoriami, a drudzy ze złotem i diamentami z wojny Burów w Afryce i pomogli Cecilowi Rhodesowi w tworzeniu unii hegemonii światowej. Rhodes był kolonizatorem Afryki Południowej i premierem kolonii Cape oraz był duszą i ciałem związany z rozwojem imperialistycznej polityki rządu brytyjskiego. Najlepszym współpracownikiem i entuzjastą stowarzyszenia okrągłego stołu był dziennikarz William Stead, który nie tylko nawiązał kontakt z uczniami Ruskina, ale również w swoim piśmie „Revue of Revues" informował opinię publiczną o powiązaniu internacjonalizmu z teorią „rządu światowego". Struktura Okrągłego Stołu była podobna do organizacji Iluminatów z Bawarii i składała się z koncentrycznych kręgów. W kręgu wewnętrznym, który ożywiał Rhodes byli Stead, Brett i Milner; w następnym kręgu „wtajemniczonych" byli Lord Arthur, Balfour, Harry Johnston i Lord Rothschild. Parę lat później utworzono „krąg dobroczyńców", co było pomysłem Milnera, który rozpropagował tajne stowarzyszenia „Okrągłego Stołu" w Stanach Zjednoczonych i w krajach Wspólnoty Brytyjskiej. Milner był uczniem Ruskina, członkiem Zjednoczonej Wielkiej Loży Anglii i po śmierci Rhodesa objął kierownictwo stowarzyszenia. W latach 1897 - 1905 Milner był również gubernatorem i wysokim komisarzem w Afryce Południowej. Tutaj szkolił małą grupę mężczyzn, którzy z czasem zajmą stanowiska o dużym znaczeniu w rządzie i międzynarodowych finansach, aby spełnić pierwotne plany stowarzyszenia. W dniach rewolucji bolszewickiej 1917 r. na pierwszym planie pojawia się Milner w towarzystwie Sir Georga Buchanana, ambasadora w Piotrogrodzie, który rozdziela kredyty bankierów Morgana, Rothschilda i Lazarda będących członkami „Okrągłego Stołu" organizatorom rewolucji marksistowskiej; z jednej strony Trockiemu, a z drugiej Leninowi. Ponieważ głównym ich celem było propagowanie idei hegemonii anglosaskiej w perspektywie rządu światowego, więc ludzie Okrągłego Stołu tworzyli katedry i instytucje dla propagowania swoich idei. Rhodes przeznaczył część swoich pieniędzy na stworzenie Rhodes Center ze stypendiami w Oxfordzie. Zwolennicy Rhodesa przy współpracy Stowarzyszenia Fabiana dotarli do prestiżowych instytucji na uniwersytetach Oxford i Cambridge tak, że Clifford Allen, przyszły szef Partii Pracy myślał o utworzeniu federacji uniwersytetów socjalistycznych. Najważniejszym przedsięwzięciem „Okrągłego Stołu" było założenie w 1894 roku „London School of Economics", która otrzymywała pomoc finansową od żydowskiego międzynarodowego bankiera Ernesta Cassela, byłego dyrektora Jacoba Schiffa i Khun-Loeb z Nowego Jorku i innych, którzy finansowali rewolucję w 1917 roku.
Morgan zainteresował się na co przeznaczona jest dotacja Cassela i otrzymał odpowiedź, że „naszym celem jest zrobienie z tej instytucji platformy do kierowania i formowania kadr przyszłego państwa socjalistycznego". Parę lat temu podano, że London School of Economics jest najbardziej marksistowską szkołą w Anglii. Jej obecny dyrektor Raif Dahrendorf, sympatyk marksizmu był członkiem Klubu Bildelberg. Jeżeli chodzi o promocję kulturalną, to ludzie „Okrągłego Stołu" będący konglomeratem masonerii i bankierów pojawiają się w legalnych instytucjach, katedrach, szkołach specjalnych i propagują elementy globalizmu, posługując się ludźmi znającymi angielski i wnikają do najlepszego instrumentu propagandy społecznej jakim jest prasa. Najpierw formują elitę, a potem wychodzą do publiczności. W dziedzinie dziennikarstwa Stead miał duże możliwości, ponieważ oprócz swojej gazety „Pall Mall Gazete" wyszkolił dziennikarkę Florę Shaw aby zajęła się w „Timesie" działem spraw kolonialnych, skąd mogła propagować ideę stowarzyszenia Rhodes-Stead. Później Rhodes-Stead przedostaje się do różnych pism, szczególnie tych, które kierowane były do opinii publicznej USA, wykorzystując wzrastające wpływy „Okrągłego Stołu" w Nowym Jorku. Do ich ludzi zaliczali się Frank Aydelotte, Georges Beer, Erwin Canham dziennikarz „Christian Science Monitor" i w poprzedniej epoce Walter Lipman, członek „International Society". Tej grupie zawdzięcza się założenie pisma o orientacji socjalistycznej „The New Republic", którym kierował Lipman zanim przeszedł do „New York Herald Tribune". Sekcja amerykańska „Round Table", kontroluje gazety o dużym nakładzie: New York Times, New York Herald Tribune, Washington Post, Christian Science Monitor, w którym działa Lord Lothian, redaktor magazynu „The Round Table." Ta grupa amerykańska w pierwszych dziesięcioleciach tego wieku osiągnęła duże wpływy na znanych uniwersytetach, na przykład Harvarda gdzie ulokowała się grupa finansowa Morgana i od 1906 roku uformowała „Harvard Socialist Club" pod przywództwem Felixa Frankfurtera, gdzie również działa Lipman. Ten sam stopień zaangażowania odkryto na uniwersytetach Columbia, Yale finansowanych przez Thomasa Lamonta i Payna Whitneya. Ten ostatni dał fundusze na założenie „New Republic". Przy pomocy Edwarda Dufielda z grupy Whitneya, który jest prezesem towarzystwa ubezpieczeniowego, przenosi indoktrynację na Uniwersytet Princeton w New Jersey. Specjaliści twierdzą, że aby utrzymać taki wpływ w prasie i na uniwersytetach trzeba bardzo dużo pieniędzy. Nie wystarczyłyby na to pieniądze od Rhodesa, ani pokaźna pomoc ekonomiczna od Milnera, który kierował różnymi bankami pod nazwą „Midland Bank". Również nie wystarczyły na to dotacje z banku Bretta, albo od Lorda Rothschilda, ale z grupy międzynarodowych bankierów Lazard Brothers w współpracy z Bankiem Morgana z Nowego Jorku. Również pieniądze od rodziny Astor są na tej liście, których krewny Waldorf był prezydentem „Instytutu Spraw Zagranicznych" w latach II wojny światowej. Od 1915 roku struktury Okrągłego Stołu są w 6 krajach: Anglii, Afryce Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Indiach i Stanach Zjednoczonych. Do roku 1961 wydawano kwartalnik „Okrągły Stół".
Literatura:
1. J.A.Cervera - Pajęczyna władzy - Wrocław 1997.